ปัญหามลพิษทางกลิ่น : กรณีศึกษาถนนเลย-เชียงคาน
ช่วงหน้ามหาวิทยาลัยราชภัฏเลย
โดย: นายจีระพันธ์ กาฬปักษี
……………………………………………………………………………………………………………………………….
ความนำ
เนื่องด้วยปัญหาของมลพิษทางด้านกลิ่นนั้น
แม้ว่ามลภาวะด้านนี้จะไม่มีตัวชี้วัด โดยจะใช้ประสาทสัมผัสวัดระดับความความรุนแรงของกลิ่น
ว่าจะส่งผลกระทบต่อบุคคลหรือต่อการดำเนินชีวิตมากน้อยเพียงใด ซึ่งแตกต่างกับเสียงที่มีหน่วยวัดระดับไว้อย่างชัดเจน
เช่น 85เดซิเบลเป็นระดับที่ก่อให้เกิดอันตราย
ถนนเลย-เชียงคาน
ช่วงหน้ามหาวิทยาลัยราชภัฏเลย ก็เป็นช่วงหนึ่งที่ประสบปัญหามลพิษทางกลิ่นเช่นกัน
ผู้ที่สัญจรผ่านไปผ่านมาก็ได้รับผลกระทบทั้งนั้น สิ่งที่หน้าเป็นห่วงคือ
ผู้ที่อยู่ในบริเวณเส้นทางดังกล่าว เพราะจะได้รับมลพิษในระยะยาว และต่อเนื่องและคนส่วนใหญ่เห็นว่าควรแก้ไข
ข้าพเจ้าในฐานะนักศึกษา จึงเล็งเห็นความสำคัญของปัญหาดังกล่าว
และเพื่อเป็นการสะท้อนความเห็นในมุมมองนักศึกษาผู้ได้รับผลกระทบและเสนอแนวทางแก้ไข
จึงเลือกศึกษากรณีดังกล่าว
สาเหตุ
(ภาพที่ 1 แสดงคาบน้ำยางที่อยู่บนผิวถนน)
จากภาพแม้จะไม่มีเครื่องมือวัดระดับมลพิษทางกลิ่น
แต่เราสามารถสังเกตลักษณะทางกายภาพของพื้นผิวถนนอย่างผิวเผิน น้ำยางที่ไหลลงตามถนน
เกิดจากกระบวนการกรีดยางและการเติมนกรดฟลอมิค หรือกรดกำมะถัน
เพื่อให้น้ำยางจับกันเป็นก้อนเพื่อสะดวกในการขนส่ง และกลิ่นของขี้ยางเกิดจากโปรตีนที่อยู่ในยางเกิดการเปลี่ยนสภาพ
เมื่อขนน้ำยางไปส่งยังโรงรับซื้อ น้ำยางก็มีการรั่วไหลลงตามถนน ซึ่งสาเหตุสำคัญมีดังนี้
1.ความมักง่ายของผู้ประกอบการขนส่งน้ำยางพารา
ผู้ประกอบการบางราย
ยึดแต่ความสะดวกในการขนส่งน้ำยางของตนเอง ไม่คำนึงถึงความรับผิดชอบต่อสังคม
ว่าจะเกิดการตกหล่นของน้ำยาง ตามถนนแล้วจะส่งผลอย่างไรก็ตาม จะสังเกตเห็นว่า
รถบรรทุกน้ำยางพารา เมื่อจอดติดไปแดง จะมีน้ำย้อยลงมาเหมือนกับไม่ใส่ใจ
2.วิธีการขนส่งยังไม่ได้มาตรฐาน
การขนส่งน้ำยางพารา
ยังไม่ได้มาตรฐานเท่าที่ควร และทางการไม่ได้ให้ความรู้ในการขนส่งอย่างถูกวิธี
จึงทำให้การขนส่งยังไม่มีการระมัดระวังมากพอ
3.เจ้าหน้าที่ไม่บังคับใช้กฏหมายได้อย่างเต็มที่
เราจะเห็นว่าทางหน่วยงานที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการดูแลความสะอาดของเมือง ตาม
พระราชบัญญัติรักษาความสะอาดเรียบร้อยของบ้านเมือง พุทธศักราช 2535 ได้เพียงแค่ติดป้ายประกาศ แต่ยังไม่เห็นมี การเปรียบเทียบปรับให้เป็นเยี่ยงอย่างแก่ผู้ประกอบการขนส่งรายอื่นที่ฝ่าฝืน
(ภาพที่ 2 แสดงภาพการเตือนในการฝ่าฝืนถ้าหารมีการปล่อยน้ำยางลงถนน)
ผลกระทบ
1.อากาศเสีย เกิดจากน้ำยางที่ไหลลงพื้นถนน
เมื่อเจอแดดเผาน้ำยางดังกล่าวก็ทำปฏิกิริยากับอากาศและแสงแดด
ทำให้บรรยากาศเสียและไม่น่าอยู่
2.ถ้าหากสูดดมกลิ่นนี้ เป็นระยะเวลาจะทำให้ผู้ที่ได้รับกลิ่น
เกิดโรคในระบบทางเกิดหายใจ และทำให้สมองพิการได้เมื่อได้รับเป็นระยะเวลานาน
3.เมื่อฝนตกใส่น้ำยางพาราบนถนน ก็ทำให้ถนนมีความรื่น
สมรรถภาพการยึดเกาะถนนของล้อรถลดลง ทำให้เกิดอุบัติเหตุและสูญเสียชีวิตและทรัพย์สินตามมา
4.เมื่อเกิดการชะล้าง น้ำยางพาราอาจไหลลงไปสู่แหลงน้ำของชาวบ้าน
และสะสมเป็นระยะเวลานาน ส่งผลให้เกิดมลพิษทางน้ำอีกต่อไป
แนวทางการแก้ไข
1.ทางราชการควรเข้าไปให้ความรู้ความเข้าใจในการขนส่งยางพาราอย่างถูกวิธี
และสร้างความตระหนักในการรับผิดชอบต่อส่วนรวมของผู้ประกอบการขนส่งยางพารา
2.ผู้ประกอบการควรใช้วิธีในการขนส่งอย่างได้มาตรฐาน
และไม่มักง่าย
3.เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องควรบังคับใช้กฎหมายแก่ผู้ที่ฝ่าฝืนอย่างเคร่งครัด
4.ประชาชนทุกคนควรตื่นตัวในการรักษาสิทธิ
ของตัวเองและเป็นหูเป็นตา
และแจ้งเจ้าหน้าที่เมื่อพบเห็นรถบรรทุกปล่อยน้ำยางลงบนถนน
สรุป
สำหรับปัญหามลพิษทางกลิ่นอันเกิดจากการขนส่งน้ำยางพาราในกรณีศึกษานี้
ทำให้เราเห็นภาพรวมของปัญหาว่ามีสาเหตุมาจากตัวผู้ประกอบการณ์เอง และความหละหลวมของเจ้าหน้าที่รัฐ
ทำให้ผู้ประกอบการได้ใจและไม่เกรงกลัวในการทำผิดกฏหมาย
ปัญหาดังกล่าวยังยังก่อให้เกิดปัญหาใหม่ๆตามมา เช่น ปัญหามลพิษทางน้ำ ปัญหาอุบัติเหตุ
ปัญหาสุขภาพของคนในบริเวณดังกล่าว
ข้าพเจ้าจึงได้เสนอการแก้ไขปัญหามลพิษทางกลิ่นอันเกิดจากน้ำยางพาราคือ ทางราชการควรเข้าไปให้ความรู้ความเข้าใจในการขนส่งยางพาราอย่างถูกวิธี
ผู้ประกอบการขนส่งควรมีความตระหนักในการรับผิดชอบต่อสังคม
เจ้าหน้าที่ควรใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัด
และประชาชนทุกคนควรตื่นตัวและเป็นหูเป็นตาแก่เจ้าหน้าที่ตำรวจ
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
อ้างอิง
กรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
(ม.ป.ป.). ฐานการจัดการความรู้เรื่องกลิ่น. สืบค้นเมื่อ 26 ธันวาคม 2556,
จาก http://www.pcd.go.th/info_serv/Datasmell/P2.htm
ไชยวุฒิ
มนตรีรักษ์. (2556). ชีวิตกับสิ่งแวดล้อม.
พิมพ์ครั้งที่ 2. เลย : เพ็ญพริ้นติ้งจำกัด.
ปัญหามลพิษทางกลิ่น. (2554, 9 กุมภาพันธ์ ). สืบค้นเมื่อ 26
ธันวาคม 2556, จาก http://odor- pollution.blogspot.com/
สำนักงานกองทุนสงเคราะห์การทำสวนยาง. (2554, 11 เมษายน). ความรู้เกี่ยวกับน้ำยาง. สืบค้นเมื่อ 26
ธันวาคม 2556,
จากhttp://km.rubber.co.th/index.php?option=com_
content&view=article&id=82:2011-04-19-02-17-13&catid=23:2011-04-19-02-31- 23&Itemid=33